Het Land van Herkomst

Het Land van Herkomst

Het Land Van Herkomst is een autobiografische roman van E. Du Perron. De motieven van het boek zijn jeugd, ontwikkeling en het streven naar faam.

Het verhaal begint in Parijs 1933. De hoofdpersoon Arthur Ducroo houdt een gesprek met een uit Rusland gevluchte kunstenaar genaamd Goeraeff over de betekenis van zijn autobiografie "het Land van Herkomst". Ducroo's motto is dat alles dat in zijn leven gebeurt is hem naar zijn vrouw Jane gebracht heeft.

In zijn autobiografie schrijft Arthur over zijn financiële problemen, de liefde voor zijn moeder, zijn passie voor gebouwen en zijn haat voor notarissen. Hij haat notarissen omdat hij door hun bemoeienissen bijna zijn gehele famillie-erfenis is kwijtgeraakt. 

In het hoofdstuk: "Het Kind Ducroo" schrijft Arthur over zijn jeugd in Nederlands-Indië. Hij schrijft hierin over hoe hij als kind van rijke ouders opgroeide in Nederlands-Indië. 

Verder schrijft Ducroo ook over het faillissement van de onderneming van zijn ouders in Nederlands-Indië. Zijn ouders besluiten te verhuizen naar de wildernis om een rijstpellerij te beginnen. Arthur is hier erg gelukkig met zijn moeder, maar zijn vader is erg streng en maakt hem vaak bang. Ook het contrast tussen de behandeling van blanke en Indonesiërs komt in dit hoofdstuk aan bod.

Als ook de rijstpellerij failliet raakt besluit het gezin naar Batavia te trekken. Hier gaat Ducroo naar school, maar hij besluit te stoppen met school na zijn 2de poging. Hij heeft namelijk een hekel aan leraren en andere autoriteiten.

Er is echter een leraar die hij wel mag. Hij haalt Arthur over om prive-les Nederlands te volgen. Wanneer Ducroo verlieft wordt op een meisje probeert hij een baan te vinden, om voor haar te kunnen zorgen. Hij vindt werk in het Bataviaans Museum, waar hij geboeid wordt door geestelijke waarden. Zijn ouders besluiten echter hun landerijen te verkopen en naar Europa te vertrekken. 

Een paar jaar later gaat, de als schrijver bekendstaande, Ducroo op bezoek bij twee andere schrijvers: de Nederlandse Wijdenis en de Indische Hille, die een jeugdvriend van hem is. Met beide spreekt Ducroo over de autobiografie "Het Land van Herkomst", waar hij mee bezig is. Hij laat zijn voorlopige werk door beide schrijvers beoordelen.

Weer in het heden beschrijft Ducroo hoe zijn vader steeds depressiever werd en zijn moeder haar overgebleven kapitaal verspilden. Ook de problemen met bankiers, advocaten en notarissen, die Ducroo als gevolg van de verdwenen erfenis heeft, komen aan bod.

Aan het einde doen De Ducroos mee aan de demonstratie tegen het fascisme. Arthur besluit zijn individualisme in zijn manuscript te verwerken, en deze nog een keer door Wijdenis te laten lezen.

Ik vond dit boek best saai om te lezen. Het ging erg in op de details van Ducroo's leven, waardoor het boek eentonig overkwam.

Recensies:
-Niet beschikbaar
-Niet beschikbaar