Het Land van Herkomst

Het Land van Herkomst

Het Land Van Herkomst is een autobiografische roman van E. Du Perron. De motieven van het boek zijn jeugd, ontwikkeling en het streven naar faam.

Het verhaal begint in Parijs 1933. De hoofdpersoon Arthur Ducroo houdt een gesprek met een uit Rusland gevluchte kunstenaar genaamd Goeraeff over de betekenis van zijn autobiografie "het Land van Herkomst". Ducroo's motto is dat alles dat in zijn leven gebeurt is hem naar zijn vrouw Jane gebracht heeft.

In zijn autobiografie schrijft Arthur over zijn financiële problemen, de liefde voor zijn moeder, zijn passie voor gebouwen en zijn haat voor notarissen. Hij haat notarissen omdat hij door hun bemoeienissen bijna zijn gehele famillie-erfenis is kwijtgeraakt. 

In het hoofdstuk: "Het Kind Ducroo" schrijft Arthur over zijn jeugd in Nederlands-Indië. Hij schrijft hierin over hoe hij als kind van rijke ouders opgroeide in Nederlands-Indië. 

Verder schrijft Ducroo ook over het faillissement van de onderneming van zijn ouders in Nederlands-Indië. Zijn ouders besluiten te verhuizen naar de wildernis om een rijstpellerij te beginnen. Arthur is hier erg gelukkig met zijn moeder, maar zijn vader is erg streng en maakt hem vaak bang. Ook het contrast tussen de behandeling van blanke en Indonesiërs komt in dit hoofdstuk aan bod.

Als ook de rijstpellerij failliet raakt besluit het gezin naar Batavia te trekken. Hier gaat Ducroo naar school, maar hij besluit te stoppen met school na zijn 2de poging. Hij heeft namelijk een hekel aan leraren en andere autoriteiten.

Er is echter een leraar die hij wel mag. Hij haalt Arthur over om prive-les Nederlands te volgen. Wanneer Ducroo verlieft wordt op een meisje probeert hij een baan te vinden, om voor haar te kunnen zorgen. Hij vindt werk in het Bataviaans Museum, waar hij geboeid wordt door geestelijke waarden. Zijn ouders besluiten echter hun landerijen te verkopen en naar Europa te vertrekken. 

Een paar jaar later gaat, de als schrijver bekendstaande, Ducroo op bezoek bij twee andere schrijvers: de Nederlandse Wijdenis en de Indische Hille, die een jeugdvriend van hem is. Met beide spreekt Ducroo over de autobiografie "Het Land van Herkomst", waar hij mee bezig is. Hij laat zijn voorlopige werk door beide schrijvers beoordelen.

Weer in het heden beschrijft Ducroo hoe zijn vader steeds depressiever werd en zijn moeder haar overgebleven kapitaal verspilden. Ook de problemen met bankiers, advocaten en notarissen, die Ducroo als gevolg van de verdwenen erfenis heeft, komen aan bod.

Aan het einde doen De Ducroos mee aan de demonstratie tegen het fascisme. Arthur besluit zijn individualisme in zijn manuscript te verwerken, en deze nog een keer door Wijdenis te laten lezen.

Ik vond dit boek best saai om te lezen. Het ging erg in op de details van Ducroo's leven, waardoor het boek eentonig overkwam.

Recensies:
-Niet beschikbaar
-Niet beschikbaar

Rode Handen

Rode Handen

Het boek Rode Handen van Jens Christian Grondahl is een uit het Deens vertaalde roman. De motieven zijn onechte liefde, moord, schuld en misdaad.

Het boek begint in 1977. Een naamloze ik-persoon werkt aan de balie van een hotelreservingsservice, op het station van Kopenhagen. Hij ontmoet hier Randi. Zij vraagt hem om een kamer met een kluis. Hij zoekt een hotel voor haar uit en ze gaan samen uit eten. Ze blijft ook bij de ik-persoon logeren.

De volgende dag vindt hij haar ID en ontdekt hij dat haar naam Sonja is, en niet Randi. Sonja is spoorloos verdwenen. De ik-persoon opent de kluis met de kluissleutel, die Sonja heeft achtergelaten, en vindt een tas gevuld met Duitse bankbiljetten. Hij besluit de sleutel anoniem aan de politie te geven en Sonja los te laten.

Vijftien jaar later komt hij Sonja op straat tegen. Hij volgt haar naar haar huis en belt haar een paar dagen later op, om naar haar abrupte vertrek te vragen. Ze besluiten 's Avonds in een hotel af te spreken.

Sonja vertelt dat zij in in 1977 een Franse minnaar genaamd Thorwald had. Thorwald bleek bij een revolutionaire groep te zitten, onder leiding van zijn ex Angela. Sonja bekeerde zich tot deze groep. Haar eerste opdracht was om een koffer in München op te halen en naar Frankfurt te brengen.

De ik-persoon reageert geschrokken, en besluit te vertrekken zonder de rest van haar verhaal aan te horen. Hij vertelt zijn vrouw niets over Sonja, maar blijft met haar afspreken. Sonja is getrouwd met ene Jacob.

Op een avond gaat Sonja verder met haar verhaal. Sonja werd naar het station van Kopenhagen gereden met een tas vol geld. Op het station zou iemand contact met haar opnemen. Na het lezen van een Duitse krant kwam ze er achter dat het geld van een bankoverval afkomstig was. Bij de bankoverval is er ook een man doodgeschoten. Ze besloot met het geld te vluchten en steun te zoeken bij de ik-persoon.

De ik-persoon verbreekt het contact met Sonja, scheidt van zijn vrouw en leeft een eenzaam bestaan. Als Sonja een paar jaar later weer contact met hem opzoekt laat zij een artikel zien, waarin staat dat Angela en Thorwald opgepakt zijn. De ik-persoon stemt in om met haar mee te gaan naar het proces in Duitsland. De ik-persoon en Sonja krijgen een relatie, maar Sonja voelt zich schuldig vanwege haar bijdragen aan de roof. 

Wie het dodelijke schot gelost heeft blijft een raadsel. Sonja bezoekt de vrouw van de doodgeschoten man uit schuld. Alleen haar zoon was echter thuis en Sonja wordt geslagen.

De ik-persoon en Sonja besluiten om een nieuw leven in het zuiden te beginnen. Ze overnachten in een hotel en de volgende dag blijkt Sonja vertrokken te zijn. In een briefje vertelt ze dat ze naar huis is gereden. De ik-persoon gaat haar achterna met de trein, afvragend hoe ver ze al zou kunnen zijn.

Ik vind het verhaal vrij triest, omdat de hoofdpersoon bespeelt wordt door een crimineel. Ook het feit dat zij niet echt van hem houdt maakt de situatie van de hoofdpersoon nog pijnlijker.

Recensies:
-https://www.volkskrant.nl/recensies/rode-handen~a3858122/
-https://literatuurplein.nl/detail/recensie/rode-handen/52